سرمایه اجتماعی نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران در میان اقوام، اقشار و پیروان مذاهب

زمینه و هدف: آگاهی از وضعیت سرمایه اجتماعی ناجا از دیدگاه قشرهای مختلف جامعه یکی از الزامات طراحی سند چشم‌انداز است، این پژوهش با هدف اصلی بررسی سرمایه اجتماعی ناجا از دیدگاه اقوام، اقشار و پیروان مذاهب در شهر تهران انجام شده است.   روش‌شناسی: نوع پژوهش توصیفی ـ پیمایشی، از نظر هدف کاربردی، از نظر زمانی مقطعی و پهنان‌گر بوده است. داده‌های پژوهش توسط ‌پرسش‌نامه جمع‌آوری شده، اعتبار صوری توسط اساتید مجرب و میزان پایایی، توسط آزمون آلفاء کرونباخ به میزان (889/0) تأیید شده است. جامعه آماری تمامی شهروندان 18 سال به بالا شهر تهران و نمونه آماری با حجم تعداد 1536 نفر با روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای متناسب با حجم به دست آمده است. سرمایه اجتماعی بر اساس 4 بعد (اعتماد، بهره‌مندی از خدمات، ارتباط و همکاری و همیاری) سنجش شده است. یافته‌‌ها: بُعد اعتماد به ناجا در حد بالاتر از متوسط و ابعاد ‌‌بهره‌مندی، ارتباط و همکاری کمتر از حد متوسط ‌‌به‌دست آمده است. سرمایه اجتماعی ناجا در میان اقوام، اقشار و پیروان مذاهب تفاوت معناداری ندارد، ولی سرمایه اجتماعی ناجا تحت ‌‌تأثیر معنادار متغیرهای ‌‌تأهل و وضعیت اشتغال است.   نتیجه‌‌‌گیری: ناجا در تمامی ابعاد سرمایه اجتماعی بدون ‌‌‌هیچ‌گونه تفاوتی درمیان قشرهای اجتماعی به انجام وظایف می‌پردازد. سرمایه اجتماعی مجردین از متأهلین کمتر بوده است، ناجا باید سعی کند با اصلاح فرآیندها و رفتار اجتماعی خود ارتباط، اعتماد و همکاری درستی برای بهرمندی افراد مجرد از خدمات پلیسی را فراهم کند. سرمایه اجتماعی شاغلین دولتی از غیر‌دولتی بیشتر است، به این معناست که ناجا با سازمان‌ها و نهادهای دولتی و رسمی ارتباط بیشتری دارد.